Update na de eerste week

Hallo allemaal, welkom bij onze blog! 

De eerste week zit er op! Maandag werden we door alle medewerkers op het centrum hartelijk verwelkomd en hebben ze ons alles laten zien. We hebben maandag ook al een aantal kinderen ontmoet. We mochten op 2 verschillende groepen kijken, Dorien bij het klasje, dit is voor kinderen die een iets hoger niveau hebben maar vanwege een verstandelijke of lichamelijke beperking niet in het normaal onderwijs terecht kunnen. Deze kinderen krijgen op hun eigen niveau onderwijs aangeboden. Elisa heeft bij de jongere kinderen gekeken, deze kinderen hebben meervoudige beperkingen en meer moeite met communiceren. Wat ons op het centrum gelijk opviel was de enorme hoeveelheid aan liefde die aan deze kinderen wordt gegeven, ze krijgen alle ruimte om te zijn wie ze zijn. Maandagmiddag hebben we samen met Margaretha de planning voor onze tijd in Oekraïne doorgenomen. Dinsdagochtend gingen we eerst naar de markt in het stadje Beregovo om verse groente en fruit te halen. Nadat we terug zijn gekomen van de markt, zijn we bezig geweest met de voorbereiding van de presentatie en de training van de NNST voor de medewerkers. Dinsdagavond hebben we geskyped met onze projectbegeleider Saakje da Costa om alle puntjes op de i te zetten. Woensdagochtend konden we weer meekijken op de groepen, maar hadden we nu gewisseld van groep, op deze manier konden we allebei overal mee kijken. Wanneer we meekeken op de groepen waren we ook aanwezig bij de eet- en drinkmomenten, dit was erg interessant om te zien hoe deze momenten hier verlopen. Aan het eind van ons verblijf zullen we dan ook proberen om een overzicht te maken van de eet-en drinkvaardigheden van de verschillende kinderen met eventuele tips. ‘s Middags hebben we de NNST afgenomen bij een van de kinderen, dit meisje is autistisch en spreekt eigenlijk niet in zinnen. Voor ons was dit geen probleem aangezien wij ook niet in Hongaarse zinnen spreken. Het was erg leerzaam om de test af te nemen bij een kind dat ernstige communicatieproblemen ervaart. Uit het resultaat bleek dat ze toch bewuster was van de communicatie dan wij van te voren hadden gedacht. Woensdagmiddag werd er een sportdag georganiseerd op het centrum voor de tienergroep waarbij we actief mee hebben gedaan aan een potje flessenvoetbal. De kinderen kenden dit niet, maar vonden het helemaal geweldig. Hier hebben we ook een aantal foto’s van gemaakt, met toestemming van Margaretha hebben wij deze op de blog geplaatst. Donderdagochtend was het tijd voor het eerste gedeelte van onze training over de NNST. Deze werd gedaan tijdens een vergadering op het centrum waarbij alle medewerkers aanwezig waren. Hierbij hebben we de test helemaal geïntroduceerd aan de hand van een powerpoint. We waren erg blij om te zien dat de medewerkers zo enthousiast en geïnteresseerd reageerden. We hadden verwacht dat het wat lastig zou zijn om het interpreteren van de scores uit te leggen, maar dit ging boven verwachting goed. ‘s Middags heeft Margaretha ons meegenomen naar het ziekenhuis in Beregovo, dit was voor ons nogal een heftige ervaring. Hier hebben we vooral gekeken op de afdeling waar de baby’s liggen die door hun ouders zijn afgestaan en dus wees zijn. Op deze afdeling werkt een Nederlandse vrouw, het was mooi om te zien hoeveel liefde en aandacht zij aan de kinderen geeft. Dit kunnen de kinderen erg goed gebruiken omdat ze verder vanuit het ziekenhuis weinig tot geen zorg krijgen. Na deze aangrijpende ervaring hebben we de dag afgesloten met een gezellige BBQ bij Margaretha en Stefan thuis. Vrijdag konden we weer bij de groepen meekijken en ‘s middags heeft Dorien geholpen bij het koken met de tieners. Opvallend was dat deze groep zoveel lol met elkaar heeft, dit was erg leuk om te zien. Elisa heeft bij een paar individuele therapieën meegekeken, heel fijn dat de kinderen op deze manier nog wat extra aandacht en liefde kunnen krijgen. De groep Nederlandse bouwvakkers die hier een hele week vrijwillig hebben gewerkt zijn vrijdagochtend vertrokken, dus moesten we vanaf gisteren voor ons eigen eten zorgen. Gelukkig is het maar 1 uur heen en weer lopen naar de supermarkt. Hierdoor verbranden we gelijk de calorieën van alle Hongaarse lekkernijen die ons steeds worden aangeboden. Om deze succesvolle week in Oekraïne goed af te sluiten, zitten we nu heerlijk op een terrasje van een biertje te genieten! Tot nu toe vinden we het een hele bijzondere ervaring, om een andere kant van het leven te zien, in plaats van ons leven vol met kansen in Nederland. Hierdoor mogen we weer beseffen wat voor geluk we hebben om in een land als Nederland te wonen. Dankjewel voor het lezen.

Liefs,

Dorien en Elisa.